Вистински приказни од скопјани излечени од рак

Роден сум во Скопје, во 1978 година. Работам и живеам во мојот роден град. Искрено, не сакам многу да зборувам за мојата историја на болест, но кога бев замолен од страна на мојата почитувана докторка Лилјана Ацева – Андонова и кога ми беше кажана нејзината идеа за поставување на македонски веб портал за ракот, без размислување прифатив да го напишам она низ што сум поминал.

Се започна летото1998 година. Во август месец, чистејќи го дворот во мојата викендичка, подигнав еден предмет кој беше доста тежок. При тоа почувствував силна болка во пределот на десната препона. Мислев дека болката ќе ми помине за кратко и сé ќе се среди. Но, болката ја имав и наредните денови. Помислив дека, од кревањето на тешкиот предмет добив народски кажано “кила”, но покрај болката што ја имав, чуствував и некое воспаление во пределот на десниот тестис. Почнав да пијам најразлични антибиотици и таблети против болка. Така помина една седмица како јас живеев во надеж дека ќе ја снема болката и црвенилото што се јави во пределот на десниот тестис. На осмиот ден почувствував болка при подигнување на тестисите и што беше зачудувачки напипав тврдина со големина на зрно грашок на десниот тестис, со неправилен облик. Следниот ден побарав помош од лекар и бев упатен на Клиниката за Урологија. На Клиниката за урологија беа направени сите потребни испитувања и се постави сомневање за тумор на десниот тестис. По направените прегледи, наодот на тестот за туморски маркери беше позитивен т.е маркерите беа покачени. Во септември 1998 беше направена првата операција каде беше остранет десниот тестис. Сакам да напоменам дека по операцијата, материјалот беше однесен на дополнителни испитувања кај патолог. За жал од тука се виде дека станува збор за ембрионален тумор на десниот тестис.

Направив неколки месеци пауза, по што следуваше втората поголема операција. Операцијата се случи во февруари 1999 година. Беше направена т.н. ретроперитонеална лимфаденектомија, при што ми беа беа остранети лифните жлезди во абдоменот. Оваа операција се препорачува за да се спречи ризикот од ширење на тумурот низ целото тело. Операција траеше 7 часа, и беше со целосна анестезија. Во болница, на Оддеот за Урологија, останав 23 дена а после тоа бев пуштен на домашно лекување. Во меѓувреме направив уште едно испитување на тумурските маркери и истите беа во нивните нормални граници.

Откако помина операцијата во мај 1999 година, бев упатен на Институтот за радиотерапија и онкологија каде ја продолжив терапијата со четири циклуса на хемотерапија. Туморските маркери по завршување на хемотерапијата беа сведени на минимум т.е. беа во дозволените граници.

Правев редовни контроли во почетокот на секои 3 месеци а потоа на 6 месеци и се беше во ред. Контролите се состоеа од испитување на туморските маркери, ехо на абдомен, компјутерска томографија на абдомен и немаше никакви промени, значи се беше ок.

Во јануари 2004 година се случи тоа што никој не го очекуваше. Во пределот на левиот тестис го почуствував истото што го почуствував во летото 1998 година. Истата болка, воспаление и деформации кои се јавија на самиот тестис. Веднаш беа направени потребните испитувања. Тие покажаа дека се работи сега за тумор на левиот тестис. Повторно отидов на операција, при што ми беше отстранет и левиот тестис. Во Февруари 2004 година по препорака на урологот бев упатен на Клиниката за Онкологија и Радиологија кај Др. Лилјана Ацева – Андонова, која ме прими на најдобар можен начин. Нејзе и ја објаснив целата историја на болест и таа одлучи повторно да се продолжи со хемотерапија. Хемотерапијата ја примав секој ден, амбулантски, во дневната болница на Институтот. Примив 3 циклуса на хемотерапија. Туморските маркери беа сведени на минимум уште по првата хемотерапија.

Еве поминаа скоро 7 години од последната хемотерапија. Редовно ги правам сите потребни контроли и до сега резултатите се добри.

Јас во моментов и покрај сите работи низ кои поминав, бидејќи сум еден од ретките случаи каде туморот се појави на двата тестиси, се чуствувам одлично. Немам никакви предрасуди дека нема да можам да створам своја фамилија, напротив јас покрај себе имам прекрасна личност со која планирам за брзо време да се оженам и планот заеднички ни е да имаме три деца по пат на ин витро оплодување.

Оваа прилика ја користам да изразам јавна благодарност на целиот персонал од Клиниката за Урологија и Институот за радиотерапија и онкологија, а првенствено на мојата почитувана докторка Лилјана Ацева-Андонова која неуморно работеше секојдневно на нашите проблеми. Дури и за време на нејзините годишни одмори, таа ни стоеше на располагање и секогаш го изнаоѓаше правото решение. Голема благодарност до целиот персонал на дневната болница и лабораторијата на Институтот за радиотерапија и онкологија, бидејќи нивниот однос кон сите пациенти е на највисоко ниво. Тие несебично ја даваат својата помош на секој можен начин и за ова што јас денес сум на овој свет заслужни се тие.

Извор: Скопје 24